गंभीर

प्राण ओसरायचाच आज ना उद्या
देह हा जळायचाच आज ना उद्या

वात थोडकी तसेच तेल थोडके
दीप मंद व्हायचाच आज ना उद्या

घे गड्या, फुलून घे, वसंत दाटला...
हा ऋतू सरायचाच आज ना उद्या

आवरावया हवीस प्यास चातका
मेघ ओसरायचाच आज ना उद्या

मोजलेस तू मनात आकडे किती
अर्थ शून्य व्हायचाच आज ना उद्या

घट्ट सोबती असो तुझा कुणी किती
हात तो सुटायचाच आज ना उद्या

भासते तुझेच गीत गुंजते नभी
सूर हा विरायचाच आज ना उद्या

मी आठवणींना टाळत बसलो आहे
अन स्वप्न उरीचे जाळत बसलो आहे

गातेस कसे हे सूर असे भरकटले
मी ताल तुझे सांभाळत बसलो आहे

पहाट जस जशी ओसरत जाते
तसा माझा फुलोरा बहरतच जातो
फुलून जातो मी अस्मानी गंधानं
आणि भारून टाकतो सारा परिसर

मग एखादीच वार्‍याची
हलकीशी झुळुक येते
आणि माझी शेकडो नाजुकशी लेकरं
माझ्या अंगाखांद्यावरून जमिनीकडे झेपावतात
मग जमतो एक बहारदार सडा
पांढर्‍या केशरी स्वर्गीय रंगांचा
माझ्याच पायाशी

जरासं उजाडल्यानंतर
नेहमीचेच काही वाटसरू येतात
काही गंध वेचून नेतात
काही तसेच तुडवून जातात

दिवस जसजसा चढत जातो
पायाशी सडा तसाच रहातो
आणि माझ्या बहराचं निर्माल्य बघत
मी मुकाट उभा रहातो....

तेंव्हा कोसळत नाही
जेंव्हा हवासा हवासा
कोसळून पूर येतो
जेंव्हा नकोसा नकोसा

तुझे येणे तुझे जाणे
आणे डोळ्यातुन पाणी
तुझे असणे, नसणे
उरी उसासा उसासा....

अरे पावसा पावसा
कसे वागणे हे तुझे
पूर होणे, दूर जाणे
तुझा कशाचा भरोसा?

आजही शांत झोपले होते
नेहमीसारखीच...
मिटल्या डोळ्यांनी चाखत होते
माझी साखर पहाट...

आणि आजही तू आलास
मालकीहक्कानं मला गदागद हलवून
माझी प्राजक्तफुलं
तुझ्या पदरात पाडून घेतलीस...

तुझा उन्मेष संपल्यावर
पाहिलंही नाहीस ढुंकुन...
तसाच पाठ फिरवून निजुन गेलास

मग मी गोळा करत बसले
माझ्या फुटक्या पहाटेचे
रक्ताळलेले तुकडे
एक एक तुकडा बोचत होता जीवापाड
पण हुंदकाही देता येत नव्हता
भीती होती...
तुला परत जाग आली तर....

दूर राहता हे जाणवते
झगड्यामध्ये घालवतो मी
सहवासाचे कितीतरी क्षण

सुचायचे ते सुचून झाले
लिहायचे ते लिहून झाले

अता खुलासे कशास देता
करायचे ते करून झाले!

आरशात चंद्रही दिसायचा कधी...
अंतरात सूर्यही जळायचा कधी...

राहुनी सुखांत शोधतो सुखे अम्ही
वारुळात वाल्मिकी रहायचा कधी...

मी कधीच भूकेपोटी पाठीत वाकलो नाही
मी कधीच लाचारांच्या पंगतीत बसलो नाही

अंधार उजळण्यासाठी शब्दांच्या ज्योती झालो
अन कधीच आभासांच्या वार्‍याने विझलो नाही

तुझिया त्या स्पर्शपुरांचा मी हिशोब लावत आहे
जळलेल्या रातदिनांचा मी हिशोब लावत आहे

बेटावर येऊन गेले या कितीक वेडे वारे
दरवळल्या स्वप्नक्षणांचा मी हिशोब लावत आहे